Το βιβλίο, που αποτελεί ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας, κλήθηκαν να προλογίσουν οι διευθυντές της Α’βάθμιας και Β’βάθμιας εκπαίδευσης στην Πίερια, Αστέριος Κρίτογλου και Ιωάννης Καζταρίδης και ο Παναγιώτης Τζουμέρκας, καθηγητής ΑΕΑΘ. Όσοι το έχουν ήδη διαβάσει συγκλίνουν στο ότι συντελεί στην καλύτερη κατανόηση της ιστορίας της εκπαίδευσης στον τόπο μας.
Βεβαίως, μέσα από την παράθεση αυτής της ιστορίας, παρουσιάζονται και τα συστατικά της ποικιλομορφίας που επικρατεί στο κοινωνικό σύνολο της περιοχής. Επιπλέον, καταδεικνύονται και οι ιδιαίτερες συνθήκες ζωής του τόπου, που επηρεάζουν και την κατάσταση της εκπαίδευσης του.
Στην παρούσα εργασία, υπάρχει η πορεία όλων των Δημοτικών Σχολείων στην πόλη της Κατερίνης, αντλώντας στοιχεία από πρωτογενείς πηγές, όπως είναι το αρχείο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πιερίας, τα αρχεία των Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων της πόλης, τα αρχεία του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Πιερίας,οι τοπικές εφημερίδες της εποχής, το Ιστορικό Αρχείο Μακεδονίας, τα Γενικά Αρχεία του Κράτους της Κατερίνης, οι αρχειακές συλλογές ιδιωτών, οι προσωπικές μαρτυρίες και τέλος, η προϋπάρχουσα σχετική βιβλιογραφία.
Η ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΓΙΔΑΡΗ
«Το βιβλίο είναι αποτέλεσμα ερευνητικής δουλειάς πολλών χρόνων στα αρχεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Κατερίνης, στα ιστορικά αρχεία Μακεδονίας-Θεσσαλονίκης, στα ΓΑΚ Κατερίνης, στα αρχεία όλων των σχολείων της πόλης και στα αρχεία πολλών τοπικών εφημερίδων. Είναι ένα βιβλίο που περιγράφει όχι μόνο την εκπαίδευση, την σχολική ζωή καθεαυτή, αλλά προσπαθεί να κάνει και συνδέσεις μεταξύ του σχολείου και της τοπικής κοινωνίας.
Το σχολείο φαίνεται ότι λειτουργεί παράλληλα, σαν ένας κοινωνικός θεσμός. Αλληλεπιδρά με την τοπική κοινωνία και μπορούμε να εξάγουμε πολλά στοιχεία μέσα από τα αρχεία των σχολείων, για την πληθυσμιακή εξέλιξη της πόλης, για την κοινωνικοπολιτισμική της οργάνωση. Μπορούμε να εξάγουμε στοιχεία που αφορούν καθαρά το εκπαιδευτικό έργο, όπως είναι οι παδαιγωγικές, εκπαιδευτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται, οι αξιολογήσεις των εκπαιδευτικών, ο συνδικαλισμός.
Τηρουμένων των αναλογιών, πιστεύω ότι οι δάσκαλοι αγωνίζονται και είναι οι στυλοβάτες της εκπαίδευσης. Τα σχολεία στηρίζονται σε αυτούς. Μέσα από όλο το αρχειακό υλικό έχω δει την μεγάλη προσπάθεια που έκαναν και κάνουν για να ανταποκριθούν κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες και να δώσουν ότι καλύτερο μπορούν στα παιδιά. Όπως τότε έτσι και σήμερα».
Ο ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΚΡΙΤΟΓΛΟΥ
«Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στην κα Γίδαρη, γιατί μέσα από τη συνολική δουλειά που έκανε για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και για τα σχολεία της Κατερίνης, πραγματικά μπορούμε να βγάλουμε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Στο ερώτημα εάν υπάρχουν διαφοροποιήσεις και διδάγματα για τη συνέχεια, την πρακτική και την μεθοδολογία της εκπαίδευσης πριν από 30-50 χρόνια.
Μάλιστα, βλέπουμε και αποσπάσματα που είναι τόσο διδακτικά. Τα έχω επισημάνει και, είτε αφορά το συνδικαλισμό ή τη λειτουργία των στελεχών εκπαίδευσης όπως του επιθεωρητή. Ακόμα, πόσους μαθητές είχε ο εκπαιδευτικός μέσα στην τάξη, που ήταν 30-40 παιδιά.
Όλα αυτά αποτυπώνουν το γεγονός ότι μπορούμε πραγματικά να διδαχθούμε και να δούμε τις διαφορές που μας ενώνουν ή μας χωρίζουν. Από αυτές θα πάρουμε τα όποια θετικά για να συνεχίσουμε, αφήνοντας τα αρνητικά στο παρελθόν. Πιστεύω ότι το έργο αυτό, με συνέχεια και από άλλους συγγραφείς-μελετητές της Κατερίνης θα αποτελεί τιμή για την εκπαίδευση της πόλης.
Αποδεικνύεται και εδώ ότι η όρεξη για δουλειά, από πλευράς εκπαιδευτικών, υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Οι συνθήκες, ο τρόπος και οι μορφές διδασκαλίας και εφαρμογής της εκπαίδευσης έχουν αλλάξει προς το καλύτερο.
Όμως, ο δάσκαλος είναι πάντα δάσκαλος. Οι εκπαιδευτικοί μένουν διαχρονικά το ίδιο πιστοί στα παιδιά, στην τοπική κοινωνία και συνεχίζουν το έργο τους. Θα δείτε ότι σε πολλά πράγμα ισχύουν διαχρονικά στην εκπαίδευση».
