Ο Ελληνοπολωνός πράκτορας με την κωδική ονομασία «Μπόλμπυ» κρυβόταν από σπίτι σε σπίτι στην Αθήνα, με τη βοήθεια αντιστασιακών..
Οι Γερμανοί τον κυνηγούσαν διαρκώς, καθώς ήταν καλά εκπαιδευμένος, με ικανότητες υπεραθλητή και ιδιαίτερα έξυπνος.
Ένας σαμποτέρ ικανός για όλα.Και όχι άδικα. Όπως αποδείχθηκε από τους καλύτερους του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου.
Το απέδειξε με ηρωικό τρόπο, 14 Μαρτίου του 1942, όταν τοποθέτησε βόμβα στα ύφαλα του γερμανικού υποβρυχίου U-133.
Το υποβρύχιο ανατινάχθηκε και βυθίστηκε αύτανδρο, με 45 μέλη πληρώματος.
Ο τρόπος που ο πράκτορας είχε τοποθετήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό, ήταν κινηματογραφικός.
Για να καταφέρει να φτάσει στο υποβρύχιο, κολύμπησε από τον Σκαραμαγκά μέχρι τον ναύσταθμο της Σαλαμίνας.
Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο, δύο μήνες μετά, τον Μάιο του 1942, ανατίναξε στο λιμάνι του Πειραιά το ισπανικό ατμόπλοιο San Isidore, που το χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί ως κάλυψη για λαθρεμπόριο.
Το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου, στις 3 Αυγούστου του 1942, τοποθέτησε μαγνητική νάρκη στο υποβρύχιο U-372, προκαλώντας μεγάλες ζημιές, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να καταδυθεί, κάνοντάς το εύκολο στόχο για τους Συμμάχους.
Ο καλύτερος σαμποτέρ των Συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, που εκπαιδεύτηκε στη Σχολή των Μυστικών Πρακτόρων της Μέσης Ανατολής, δεν ήταν άλλος από τον θρυλικό Γεώργιο Ιβάνοφ.
Ο Ιβάνοφ ήταν αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης.
Αρχικά ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια κολυμβητής, όπου αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδας. Επίσης, στον Γηραιό έπαιξε και πόλο.
Στην ιστορική ομάδα της Θεσσαλονίκης αγωνίστηκε από το 1928, τιμώντας όσο κανείς άλλος τη φανέλα με πολλές νίκες, σε όλα τα αθλήματα που αγωνίστηκε.
Το 1933 μάλιστα, κατέρριψε το πανεπιστημιακό ρεκόρ κολύμβησης του Βελγίου στα 50 μέτρα ελεύθερο, σε 35″.
Ποιος ήταν ο σαμποτέρ
Ο Γεώργιος Σαΐνοβιτς Ιβάνοφ γεννήθηκε στη Βαρσοβία το 1911.
Όταν οι γονείς του πήραν διαζύγιο, η μητέρα του ξαναπαντρεύτηκε τον Έλληνα Γιάννη Λαμπρινίδη, με τον οποίο έζησαν στη Θεσσαλονίκη.
Σπούδασε γεωπόνος-μηχανικός στο Βέλγιο και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι.
Μιλούσε άπταιστα ελληνικά, πολωνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ρώσικα.
Γνώσεις πολύ χρήσιμες για έναν μελλοντικό κατάσκοπο.
Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο υπεραθλητής δεν έκατσε με σταυρωμένα τα χέρια, αλλά ανέλαβε πολλές επικίνδυνες αποστολές.
Λίγο μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, κατέφυγε στην Παλαιστίνη.
Εκπαιδεύτηκε από τις πολωνικές μυστικές υπηρεσίες, που έδρευαν στην Ιερουσαλήμ και αργότερα από τις βρετανικές στο Κάιρο.
Λόγω των σχέσεών του με την Ελλάδα, επέστρεψε εκεί με σκοπό τη διενέργεια σαμποτάζ.
Συνελήφθη για πρώτη φορά από τους Γερμανούς στις 18 Δεκεμβρίου του 1941, λίγους μήνες μετά την άφιξή του στην Ελλάδα.
Τον είχαν προδώσει.
Κατόρθωσε όμως να αποδράσει από τα κρατητήρια της Μέρλιν.
Καθώς τον μετέφεραν σε ένα αυτοκίνητο, δεμένος με χειροπέδες, πήδηξε απ’ αυτό, όταν διέσχιζε την Γ΄ Σεπτεμβρίου και εξαφανίστηκε.
Επικηρύχτηκε αμέσως από του Γερμανούς για 500 χιλιάδες δραχμές.
Η φωτογραφία του καταζητούμενου τοιχοκολλήθηκε σε όλη την Αθήνα.
Ανάμεσα στα σαμποτάζ που οργάνωσε με την Αντίσταση και εκτέλεσε με επιτυχία, με τη συνεργασία της ΠΕΑΝ, ήταν και αυτό στο εργοστάσιο Μαλτσινιώτη (η μεταπολεμική ΠΥΡΚΑΛ), όπου επισκευάζονταν οι κινητήρες των αεροπλάνων της Λουφτβάφε.
Ανατίναξε επίσης μεγάλο αριθμό γερμανικών αεροπλάνων στο αεροδρόμιο του Ελληνικού.
Η προδοσία
Οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν ποτέ να τον πιάσουν την ώρα της δράσης. Πάντα τους ξέφευγε.
Τότε, ανέβασαν το ποσό της επικήρυξης και οι καταδότες ανταποκρίθηκαν αμέσως. Ο Ιβάνοφ συνελήφθη για δεύτερη φορά από τους Ιταλούς, μετά από νέα προδοσία, στις 8 Σεπτεμβρίου 1942. Ο καταδότης εισέπραξε 2.000.000 δρχ., ποσό τεράστιο για την εποχή.
Η απόφαση για την εκτέλεση του Ιβάνοφ ελήφθη με συνοπτικές διαδικασίες. Καταδικάστηκε τρις εις θάνατο.
Στις 4 Ιανουαρίου οδηγήθηκε στην Καισαριανή. Κατά τη διάρκεια της μεταφοράς τους στον τόπο της εκτέλεσης, ο σαμποτέρ δεμένος με χειροπέδες προσπάθησε και πάλι να αποδράσει.
Άρχισε να τρέχει μακριά από το εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά οι Γερμανοί πυροβόλησαν εναντίον του, τραυματίζοντάς τον στην πλάτη. Πριν πεθάνει φώναξε «Ζήτω η Ελλάς! Ζήτω η Πολωνία!».
Το 1976, του απενεμήθη από την ελληνική κυβέρνηση το Ανώτατο Πολεμικό Παράσημο «χρυσούν αριστείον ανδρείας». Το ίδιο έκαναν η Πολωνία και η Αγγλία, για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσέφερε.
Προς τιμήν του, ο Ηρακλής Θεσσαλονίκης καθιέρωσε τους κολυμβητικούς αγώνες τα «Ιβανόφεια».
Το όνομά του δόθηκε επίσης και στο κλειστό γήπεδο της ομάδας, όπου διεξάγονται οι αγώνες μπάσκετ και βόλεϊ.
newsit.gr
