Εφαρμόζοντας μία επαναστατική μέθοδο, ο ομογενής νευροχειρούργος του
Παιδικού Νοσοκομείου Monash της Μελβούρνης, Χρήστος Ξένος, κατάφερε να
αφαιρέσει όγκο, μεγέθους όσο μία ποδοσφαιρική μπάλα από το κεφάλι του 14
μόλις μηνών Ivan Joe Leo και να χαρίσει στο νεαρό αγοράκι το δικαίωμα
στη ζωή.
Εφαρμόζοντας μία επαναστατική μέθοδο, ο ομογενής νευροχειρούργος του
Παιδικού Νοσοκομείου Monash της Μελβούρνης, Χρήστος Ξένος, κατάφερε να
αφαιρέσει όγκο, μεγέθους όσο μία ποδοσφαιρική μπάλα από το κεφάλι του 14
μόλις μηνών Ivan Joe Leo και να χαρίσει στο νεαρό αγοράκι το δικαίωμα
στη ζωή.
Το επιστημονικό αυτό επίτευγμα
του ομογενή νευροχειρούργου αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία, αν αναλογιστεί
κανείς ότι προσέφερε όλες τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς.
Ο εφιάλτης της Τζόσελιν Σάρι, από την Παπούα-Νέα Γουϊνέα, άρχισε πριν από περίπου 18 μήνες. Ήταν μόλις τριών μηνών ο Ivan Joe όταν η μητέρα του, νοσοκόμα στο επάγγελμα, άρχισε να βλέπει ένα εξόγκωμα στο κεφάλι του μωρού της το οποίο μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Μέσα σε έξι μήνες από τότε, το εξόγκωμα είχε πλέον φτάσει το μέγεθος μιας μπάλας του τένις και τίποτα δεν έδειχνε ότι θα υποχωρούσε.
Όπως ανέφερε ο κ. Ξένος στο «Νέο Κόσμο», το θέαμα που αντίκρισε όταν είδε για πρώτη φορά τον Ivan, ήταν πρωτόγνωρο. «Ο μικρός Ivan όντως φαινόταν να έχει δύο κεφάλια», είπε.
Η διάγνωση του ομογενή νευροχειρούργου για το τι μπορεί να προκάλεσε τον όγκο ήταν ότι ο μικρός ανέπτυξε κρανιακή εγκεφαλοκήλη λόγω κατάγματος στο κρανίο του κατά τη διάρκεια του τοκετού.
«Προκειμένου να σωθεί το παιδί, που χειροτέρευε ώρα με την ώρα, έπρεπε, αρχικά, να αφαιρέσουμε το υγρό από τον όγκο» λέει ο κ. Ξένος, ο οποίος στην κυριολεξία άνοιξε το κρανίο του παιδιού και «φύτεψε» σωληνάκι με ειδική βαλβίδα στον εγκέφαλο του παιδιού, το οποίο κατέληγε στο στομάχι του παιδιού, προκειμένου το υγρό του όγκου να αποβληθεί από τον οργανισμό του μικρού. «Για πάνω από έξι εβδομάδες το κεφάλι του Ivan έμοιαζε περισσότερο με κρατήρα ηφαιστείου» μας λέει ο κ. Ξένος.
Αυτές, όμως, οι έξι εβδομάδες στάθηκαν αρκετές για να αρχίσει η μερική ανάρρωσή του. Ο όγκος «στέγνωσε» και εξαφανίστηκε. Ήταν φανερό, πλέον, ότι ο εγκέφαλος του Ivan άρχισε να λειτουργεί κανονικά καθώς ο μόλις 19 μηνών νεαρούλης άρχισε να μιλά για πρώτη φορά, να κουνά τα χεράκια και τα ποδαράκια του και να ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που δεχόταν.
Η δουλειά του χαρισματικού ομογενή νευροχειρούργου δεν σταμάτησε όμως εδώ. Σε συνεργασία με τον πλαστικό χειρούργο, Charles Baillieu, και ομάδα τεσσάρων ακόμα χειρούργων, κατάφεραν να κλείσουν τον «ανοικτό» εγκέφαλο του παιδιού και να χτίσουν πάλι τα οστά του κρανίου του με οστικά μοσχεύματα, από άλλα σημεία του κρανίου του παιδιού.
Οκτώ ώρες και πάνω από 50 βιοδιασπώμενες βίδες και πλάκες χρειάστηκαν να χρησιμοποιήσουν οι δύο επιστήμονες προκειμένου να συναρμολογήσουν το κρανίο του μικρού Ivan και όπως μας λέει ο κ. Ξένος, με τον καιρό όλα τα οστικά κενά που υπάρχουν στο κρανίο του Ivan θα κλείσουν.
Σήμερα ο Ivan έχει αρχίσει να μπουσουλάει, μιλά και εξελίσσεται σε ένα άτακτο δίχρονο αγοράκι προς μεγάλη έκπληξη και ευχαρίστηση των γονιών του και, σίγουρα, του δρ Χρήστου Ξένου.
Ο εφιάλτης της Τζόσελιν Σάρι, από την Παπούα-Νέα Γουϊνέα, άρχισε πριν από περίπου 18 μήνες. Ήταν μόλις τριών μηνών ο Ivan Joe όταν η μητέρα του, νοσοκόμα στο επάγγελμα, άρχισε να βλέπει ένα εξόγκωμα στο κεφάλι του μωρού της το οποίο μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. Μέσα σε έξι μήνες από τότε, το εξόγκωμα είχε πλέον φτάσει το μέγεθος μιας μπάλας του τένις και τίποτα δεν έδειχνε ότι θα υποχωρούσε.
Όπως ανέφερε ο κ. Ξένος στο «Νέο Κόσμο», το θέαμα που αντίκρισε όταν είδε για πρώτη φορά τον Ivan, ήταν πρωτόγνωρο. «Ο μικρός Ivan όντως φαινόταν να έχει δύο κεφάλια», είπε.
Η διάγνωση του ομογενή νευροχειρούργου για το τι μπορεί να προκάλεσε τον όγκο ήταν ότι ο μικρός ανέπτυξε κρανιακή εγκεφαλοκήλη λόγω κατάγματος στο κρανίο του κατά τη διάρκεια του τοκετού.
«Προκειμένου να σωθεί το παιδί, που χειροτέρευε ώρα με την ώρα, έπρεπε, αρχικά, να αφαιρέσουμε το υγρό από τον όγκο» λέει ο κ. Ξένος, ο οποίος στην κυριολεξία άνοιξε το κρανίο του παιδιού και «φύτεψε» σωληνάκι με ειδική βαλβίδα στον εγκέφαλο του παιδιού, το οποίο κατέληγε στο στομάχι του παιδιού, προκειμένου το υγρό του όγκου να αποβληθεί από τον οργανισμό του μικρού. «Για πάνω από έξι εβδομάδες το κεφάλι του Ivan έμοιαζε περισσότερο με κρατήρα ηφαιστείου» μας λέει ο κ. Ξένος.
Αυτές, όμως, οι έξι εβδομάδες στάθηκαν αρκετές για να αρχίσει η μερική ανάρρωσή του. Ο όγκος «στέγνωσε» και εξαφανίστηκε. Ήταν φανερό, πλέον, ότι ο εγκέφαλος του Ivan άρχισε να λειτουργεί κανονικά καθώς ο μόλις 19 μηνών νεαρούλης άρχισε να μιλά για πρώτη φορά, να κουνά τα χεράκια και τα ποδαράκια του και να ανταποκρίνεται στα ερεθίσματα που δεχόταν.
Η δουλειά του χαρισματικού ομογενή νευροχειρούργου δεν σταμάτησε όμως εδώ. Σε συνεργασία με τον πλαστικό χειρούργο, Charles Baillieu, και ομάδα τεσσάρων ακόμα χειρούργων, κατάφεραν να κλείσουν τον «ανοικτό» εγκέφαλο του παιδιού και να χτίσουν πάλι τα οστά του κρανίου του με οστικά μοσχεύματα, από άλλα σημεία του κρανίου του παιδιού.
Οκτώ ώρες και πάνω από 50 βιοδιασπώμενες βίδες και πλάκες χρειάστηκαν να χρησιμοποιήσουν οι δύο επιστήμονες προκειμένου να συναρμολογήσουν το κρανίο του μικρού Ivan και όπως μας λέει ο κ. Ξένος, με τον καιρό όλα τα οστικά κενά που υπάρχουν στο κρανίο του Ivan θα κλείσουν.
Σήμερα ο Ivan έχει αρχίσει να μπουσουλάει, μιλά και εξελίσσεται σε ένα άτακτο δίχρονο αγοράκι προς μεγάλη έκπληξη και ευχαρίστηση των γονιών του και, σίγουρα, του δρ Χρήστου Ξένου.
